അന്ന് അരുണ്‍ ഷൗരി, ഇന്നു റവീഷ് കുമാര്‍

ഏഷ്യന്‍ നോബല്‍ സമ്മാനം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടാറുള്ള മാഗ്‌സാസെ അവര്‍ഡിന് ഇത്തവണ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടത് എന്‍.ഡി.ടി.വി യുടെ സീനിയര്‍ എക്‌സിക്യൂട്ടീവ് എഡിറ്റര്‍ റവീഷ് കുമാറാണ്. ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്തെ പമേഗ്‌സാസെ അവാര്‍ഡിനെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു. അന്നു രാജ്യം പ്രഖ്യാപിത ഏകാധിപത്യത്തിന്‍കീഴില്‍ ഞെരുങ്ങുകയായിരുന്നു. അതിനെതിരെയും തുടര്‍ന്നും ശബ്ദിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതിനുള്ള അംഗീകാരമായി ബഹുമതി 1982-ല്‍ അരുണ്‍ ഷൗരിയെ തേടിച്ചെന്നു. ഇന്ന് രാജ്യം അപ്രഖ്യാപിത ഏകാധിപത്യത്തിലാണ്. ഇന്ത്യന്‍ ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളില്‍നിന്ന് ഇതിനെതിരെ ഉയരുന്ന ഒരു ശബ്ദം റവീഷ് കുമാറിന്റേതാണെന്ന് ഒരു മഗ്‌സാസെ പുരസ്‌കാരസമിതി തിരിച്ചറിയുന്നു.

അരുണ്‍ ഷൗരിയുടെ മാധ്യമസേവനങ്ങള്‍ വിവരിക്കുന്ന പുരസ്‌കാര സമിതിയുടെ പ്രഖ്യാപനത്തില്‍ 575 വാക്കുകളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് ഇന്ത്യന്‍ ജേണലിസം റവ്യൂ റിപ്പോര്‍ട്ട് ഓര്‍ക്കുന്നു. ഇന്ന് റവീഷ് കുമാര്‍ പൊരുതേണ്ടിവരുന്ന രാഷ്ട്രീയ വെല്ലുവിളികള്‍ വിവരിക്കാന്‍ പുരസ്‌കാരസമിതിക്ക് 878 വാക്കുകള്‍ ഉപയോഗിക്കേ്ണ്ടിവന്നു. ഇന്ത്യന്‍ മാധ്യമങ്ങള്‍ എത്ര വലിയ ഭീഷണിയെ ആണ് നേരിടുന്നതെന്ന് ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നുവെന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ട് വിലയിരുത്തുന്നു.

റവീഷ് കുമാര്‍

പ്രണോയ് റോയ് സ്ഥാപിച്ച ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും സ്വതന്ത്ര ദൃശ്യമാധ്യമമായ എന്‍.ഡി.ടി.വി ക്കെതിരെ കടുത്ത ഭീഷണികളാണ് കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ഉയര്‍ത്തിയിട്ടുള്ളതെന്ന് ഈ പുരസ്‌കാരം ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു. ആരോ ഉന്നയിച്ച ഒരു ആരോപണത്തിന്റെ പേരില്‍ അറസ്റ്റ് പോലും ഇല്ലാതെ തന്നെ റോയിയുടെ വിദേശയാത്ര തടസ്സപ്പെടുത്തിയത് പ്രതികാരത്തിന്റെ തോതു വെളിവാക്കുന്നു.

റവീഷ് കുമാര്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങള്‍ എത്രമാത്രം പ്രസക്തമാണ് എന്നു പുരസ്‌കാരരേഖയില്‍ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. പാവപ്പെട്ടവരുടെയും കഷ്ടപ്പെടുന്ന കര്‍ഷകരുടെയും തകര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമൂഹ്യസേവന സംരംഭങ്ങളുടെയും ഭാഗത്തുനിന്നുകൊണ്ടുള്ള റവീഷിന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ഏറെ പ്രതീക്ഷ ഉയര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. റിക്ഷവലിക്കുന്നരുടെയും തോട്ടികളുടെയും കാര്യം പറയാന്‍ ഇന്ത്യയില്‍ ഇന്നു മറ്റധികം ദേശീയ ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക് ഇന്ന് സമയവും സന്മനസ്സും ഇല്ലല്ലോ.  എന്‍.ഡി.ടി.വി ന്യൂസ് റൂമിനെ അദ്ദേഹം ജനങ്ങളുടെ ന്യൂസ് റൂം എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കാറുള്ളതും.

അരുണ്‍ ഷൗരിക്കു പുറമെ ഈ ബഹുമതി ലഭിച്ച പത്രപ്രവര്‍ത്തകര്‍, അമിതാഭ ചൗധരി(1961), ബി.ജി.വര്‍ഗീസ്(1975),ആര്‍.കെ ലക്ഷ്മണ്‍(1984-കാര്‍ട്ടൂണിസ്റ്റ്), പി.സായ്‌നാഥ്(2007) എന്നിവരാണ്. 

ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ വാര്‍ത്താമാധ്യമങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ ഈ ബഹുമതിയെ  വിലമതിച്ചില്ല.  റവീഷിനെ അവര്‍ എത്രമാത്രം അവജ്ഞയോടെയാണ് കാണുന്നത് എന്നു ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഈ മാധ്യമങ്ങളെല്ലാം രാജ്യം ഭരിക്കുന്ന 'വലിയേട്ട'നെ ഭയപ്പെട്ടാണോ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത് എന്ന ചോദ്യവും ഉയരുന്നുണ്ട്. ബി.ജി. വര്‍ഗീസും അ ഇതിലൊരു കൗതുകകരമായ യാദൃച്ഛികത കൂടിയുണ്ട്. വലിയേട്ടന്‍- ബിഗ് ബ്രദര്‍-  എന്ന പദപ്രയോഗം ജോര്‍ജ് ഓര്‍വലിന്റേതാണ്. ബിഗ് ബ്രദര്‍ ഈസ് വാച്ചിങ് യു എന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതിയത് എക്കാലത്തേക്കും പ്രസക്തമായി നിലനില്‍ക്കുന്നു.  ഇന്നും ലോകം കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ ബഹുമാനത്തോടെ ഓര്‍ക്കുന്ന ഓര്‍വല്‍ ജനിച്ചത് ഇന്ത്യയിലാണ്. ബിഹാറിലെ മോത്തിഹാരിയില്‍. റവീഷ് കൂമാര്‍  ജനിച്ചതും മോത്തിഹാരിയില്‍ തന്നെ!

എട്ടു വര്‍ഷം, ജപ്പാനില്‍ കുറഞ്ഞത് ഒരു കോടി പത്രം

മീഡിയ കോളം
എന്‍.പി രാജേന്ദ്രന്‍


എട്ടു വര്‍ഷം, ജപ്പാനില്‍ കുറഞ്ഞത് ഒരു കോടി പത്രം

ലോകത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പത്രം വില്‍ക്കുന്ന രാജ്യം എന്ന ബഹുമതി ജപ്പാന്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ജപ്പാനില്‍ പത്രവില്പനയിലുണ്ടാകുന്ന തകര്‍ച്ച അവിടത്തെ പത്രങ്ങളെ ആകെ ആശങ്കയിലാഴ്ത്തുന്നു. രണ്ടായിരാം ആണ്ടിനു ശേഷം 2018 വരെ ഒരു കോടി കോപ്പികളാണ് രാജ്യത്ത് കുറഞ്ഞത്. 2018-ല്‍ മാത്രം മുന്‍വര്‍ഷത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഇരുപത് ലക്ഷം കോപ്പികളുടെ കുറവാണ് ഇവിടെ പത്രപ്രചാരത്തില്‍ ഉണ്ടായത്. അഞ്ചു ശതമാനം എ്ന്നത് മറ്റു രാജ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു കുറവാണ്. കേരളത്തില്‍ പോലും പത്തു ശതമാനമാണ് പത്രം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള്‍ വര്‍ഷംതോറും കുറയുന്നത്. 3,68 കോടി പത്രങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുന്ന ജപ്പാന് ഇരുപതു ലക്ഷം കോപ്പിയുടെ കുറവ് വലുതല്ല. എന്നാല്‍, ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കയെ ഇതൊട്ടും നിസ്സാരമാക്കുന്നില്ല.

85ലക്ഷം കോപ്പിവില്‍ക്കുന്ന പത്രമാണ് യോമ്യുരി ഷിംബുന്‍. ഇതാണ് ഏറ്റവും സര്‍ക്കുലേഷനുള്ള പത്രം. ആ പത്രത്തിന്റെ പ്രചാരത്തേക്കാള്‍ പതിനഞ്ചു ലക്ഷം കൂടൂതലാണ് ഓരോ വര്‍ഷം രാജ്യത്തുണ്ടാകുന്ന പ്രചാരക്കുറവ്. വര്‍ഷം തോറും ഓരോ യോമ്യുരി ഷിംബുന്‍ പത്രം അടച്ചുപൂട്ടുന്നതിനു തുല്യം എന്നു പറയാം.
ലോകത്തിലേറ്റവും പ്രചാരമുള്ള പത്രങ്ങള്‍ ജപ്പാനിലാണ്. യോമ്യുരി ഷിംബുന്‍, അസാഹി ഷിംബുന്‍ എന്നീ ജപ്പാന്‍ പത്രങ്ങള്‍ക്കാണ് എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങളായി ആഗോളതലത്തില്‍ത്തന്നെ ഒന്നും രണ്ടും സ്ഥാനം. ഒരു കോടി കോപ്പികള്‍ വരെ ദിവസവും വിറ്റിരുന്ന പത്രങ്ങളാണ് ഇവ.

2018-ല്‍ ജപ്പാന്‍ ന്യൂസ്‌പേപ്പര്‍ പബ്ലിഷേഴ്‌സ്&എഡിറ്റേഴ്‌സ് അസോസിയേഷന്‍ നടത്തിയ സര്‍വെയുടെ റിപ്പോര്‍ട് കണ്ടെത്തിയത് 53.6 ശതമാനം ജനങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും ദിവസവും ഒരു അച്ചടിപ്പത്രം വായിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ്. പതിനാറു ശതമാനം പേര്‍ ആഴ്ചയിലൊരു ദിവസമേ പത്രം വായിക്കുന്നുള്ളൂ.

ദിവസവും പത്രം വായിക്കുന്നവരില്‍ 20ശതമാനം അമ്പതിലേറെ പ്രായം ഉള്ളവരാണ്. 28 ശതമാനം പേര്‍ അറുപതിലേറെ പ്രായമുള്ളവരും 22 ശതമാനം പേര്‍ എഴുപതിലേറെ പ്രായമുള്ളവരുമാണ്. പത്രം വായിക്കാറില്ല എന്നു പറഞ്ഞവരില്‍ 80 ശതമാനം പേരും 
നാല്പതിനു താഴെ പ്രായമുള്ളവരാണ്.


ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള ചൈനയുടെ സ്ഥിതിയും മോശമാണ്. ജപ്പാനെക്കാള്‍ മോശമാണ് എന്നുതന്നെ പറയാം. നിരവധി ഇടത്തരം, ചെറുകിട പത്രങ്ങള്‍ അടച്ചുപൂട്ടപ്പെടുകയാണ്. 2017-ന്റെ അവസാന പ്രവര്‍ത്തിദിവസം മാത്രംഅവിടത്തെ 14 പത്രങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധീകരണം നിര്‍ത്തി. ചിലത് ആഴ്ചപ്പത്രമാക്കി മാറ്റി.

പ്രചാരത്തിലുള്ള കുറവിനേക്കാള്‍ അലട്ടുന്നത് പരസ്യവരുമാനത്തിലുള്ള കുറവാണ്. അനേകമനേകം പുതിയ സാധ്യതകളാണ് പരസ്യമേഖലയില്‍ ഉയര്‍ന്നുവരുന്നത്. അതാവട്ടെ, പത്രങ്ങളുടെ വരുമാനമാണ് നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത്. പത്രങ്ങള്‍ക്കു കിട്ടിപ്പോന്ന അത്ര പരസ്യം പത്രത്തിന്റെ ഓണ്‍ലൈനിനു കിട്ടും എന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റാതായിട്ടുണ്ട്. പരസ്യംകുറയുമ്പോള്‍ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കോപ്പി കൂട്ടാനല്ല കുറക്കാനാണ്. പരസ്യവരുമാനം കുറവാണെങ്കില്‍ കൂടുതല്‍ കോപ്പി അടിക്കുന്നത് ലാഭമല്ല, നഷ്ടമാണ് ഉണ്ടാക്കുക. ഇതും വലിയ ധര്‍മസങ്കടം തന്നെ.
                                 (ആധാരം: nippon.com Aug 6, 2019)


ഇനി വാര്‍ത്ത സര്‍ക്കാര്‍ തിരുത്തും, സിംഗപ്പൂരില്‍

വ്യാജവാര്‍ത്തകള്‍ക്കെതിരെയുള്ള നടപടി എന്നതാണ് ന്യായീകരണം. ഏതു വാര്‍ത്തയിലും തെെറ്റന്നു സര്‍ക്കാറിനു തോന്നുന്ന ഭാഗം സര്‍ക്കാര്‍ നേരിട്ടങ്ങ് തിരുത്തും. പാര്‍ലമെന്റ് പാസ്സാക്കിയ ഈ നിയമം നടപ്പാക്കിത്തുടങ്ങിയാല്‍ ഒരു പക്ഷേ ജനങ്ങള്‍ക്ക്, ഇതിലും ഭേദം വ്യാജവാര്‍ത്ത ഉണ്ടാകുകയാണ് എന്നുപോലും തോന്നിയേക്കാം. വാര്‍ത്ത തിരുത്തലില്‍ ഒതുങ്ങുന്നില്ല സര്‍ക്കാറിന്റെ അധികാരം. ദുരുദ്ദേശപൂര്‍വം തെറ്റായ വാര്‍ത്ത കൊടുത്തെന്നു വന്നാല്‍ പിഴ മാത്രമല്ല, ജയില്‍ ശിക്ഷയും ലഭിക്കാം.

ഓണ്‍ലൈന്‍/ സാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങളില്‍ മാത്രമല്ല പരമ്പരാഗത മാധ്യമങ്ങളിലും കൈകടത്താന്‍ പുതിയ നിയമം സര്‍ക്കാറിന് അധികാരം നല്‍കുന്നു.
ഇത് അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍മേലുള്ള  മറ്റൊരു വലിയ ആഘാതമാണ്.

എന്നാല്‍, പൊതുവെ അത്ര വലിയ ആശങ്കയൊന്നും ജനങ്ങളിലില്ല. അതിനൊരുകാരണം, രാജ്യത്ത് ഇപ്പോള്‍തന്നെ വലിയ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യമൊന്നുമില്ല എന്നതു തന്നെ. പത്രസ്വാതന്ത്ര്യ ആഗോള സൂചികയില്‍ 183 രാജ്യങ്ങളില്‍ 151 ാം സ്ഥാനമാണ് സിംഗപ്പുരിനിപ്പോള്‍ ഉള്ളത്. പരമ്പരാഗത മാധ്യമങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍തന്നെ സര്‍ക്കാറിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്. ആഗോള സാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങള്‍ക്കാണ് ആശങ്ക കൂടുതലുള്ളത്. നിയമം വരുന്നതിനു മുമ്പ് ചില സംഗതികള്‍ പ്രസിദ്ധീകരണത്തില്‍നിന്നു മാറ്റാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ട് ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് വഴങ്ങുകയുണ്ടായില്ല. ഇതാണ് ഈ നിയമം വരാന്‍തന്നെ കാരണം എന്നു പലരും കരുതുന്നു. പുതിയ നിയമം വിദേശ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്കും ബാധകമാണ്.

സിംഗപ്പുരിന്റെ മാതൃക മറ്റു മധ്യ കിഴക്കന്‍ ഏഷ്യന്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ അനുകരിച്ചേക്കുമോ എന്ന ഭയം സാമൂഹ്യമാധ്യമരംഗത്തുള്ളവര്‍ക്കുണ്ട്. നേരത്തെ, തായ്‌ലന്റ് ഏര്‍പ്പെടുത്തിയ നിയന്ത്രണങ്ങളും വിവാദമുയര്‍ത്തുകയുണ്ടായി.

യങ്ടൗണ്‍-യു.എസ്സിലെ ആദ്യ പത്രരഹിത പട്ടണം

നോര്‍ത്ത് ഈസ്റ്റ് ഓഹിയയോവിലെ എക്കാലത്തെയും വലിയ ദിനപത്രം വിന്‍ഡിക്കേറ്റര്‍ ഈയിടെയാണ് പ്രദേശവാസികളെ ആ പ്രഖ്യാപനത്തിലൂടെ ഞെട്ടിച്ചത്. ആഗസ്റ്റ് അവസാനിക്കുംമുമ്പ് പത്രം അടച്ചുപൂട്ടും. 

മുന്‍പാണെങ്കില്‍ ഇതു 144 മുഴുവന്‍ സമയ ജീവനക്കാര്‍ക്കും ഇരുനൂറ്റന്‍പതോളം താല്കാലിക ജീവനക്കാര്‍ക്കും ജോലി നഷ്ടപ്പെടുന്ന പ്രശ്‌നം മാത്രമാകുമായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അതല്ല പ്രശ്‌നം. മുന്‍പ് പലരും വാങ്ങാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ള ആ പ്രഗത്ഭ ദിനപത്രത്തിന്റെ തിരോധാനത്തോടെ യങ്ടൗണ്‍ പട്ടണത്തില്‍ വേറെ പത്രം ഉണ്ടാകില്ല. പല പട്ടണങ്ങള്‍ക്കും ഈ അവസ്ഥ ഉണ്ടാകും എന്നു പലരും പ്രവചിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും യങ്ടൗണ്‍ ആയിരിക്കുന്നു ആദ്യമായി ഈ ദുരന്തത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന പട്ടണം. 

ഈ വാര്‍ത്ത കേട്ട് പലരും ദുഃഖിച്ചിരിക്കാം. പക്ഷേ, സന്തോഷിച്ച ഒരാള്‍ ഉണ്ടെന്ന് ആ പത്രം വായിക്കുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. അതു യു.എസ് പ്രസിഡന്റ് ഡൊണാള്‍ഡ് ട്രംപ് ആണ്. ട്രംപിന്റെ ജനവിരുദ്ധനടപടികള്‍ക്കും വംശവിദ്വേഷ രാഷ്ട്രീയത്തിനും എതിരെ നിരന്തരം പോരാടുന്ന ഒരു പത്രമായിരുന്നു അത്. ഈ പോരാട്ടം സ്ഥാപനത്തിനു നിരവധി ദേശീയ ബഹുമതികള്‍ നേടിക്കൊടുത്തിട്ടണ്ട്. 

2020-ല്‍ അടുത്ത പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുമ്പോള്‍ വിന്‍ഡിക്കേറ്ററിന്റെ അഭാവം ട്രംപ് അനുകൂലികള്‍ക്ക് സഹായമാകും. ട്രംപിന് അനുകൂലമായി വോട്ട് ചെയ്യുന്ന ഒരു പട്ടണമാകും യങ്ടൗണ്‍. യങ്ടൗണിന്  ചരിത്രപരമായി ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ഒന്നാം ലോകയുദ്ധത്തിനു ശേഷമുള്ള കാലത്ത് വെള്ളക്കാരുടെ വര്‍ഗീയപ്രസ്ഥാനമായ ക്ലുക്ലസ്‌ക്ലാനിന് വലിയ പിന്തുണ ലഭിച്ച പട്ടണമായിരുന്നു അത്. ഇത്തവണ ട്രംപ് ഏറ്റെടുക്കുന്നത് ഏതാണ്ട് ഒരു ക്ലുക്ലസ്‌ക്ലാന് അജന്‍ഡയാണ്. കറുത്ത വര്‍ഗക്കാര്‍ക്കും വിദേശത്തു നിന്നെത്തുന്ന അഭയാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കും മറ്റു മതക്കാര്‍ക്കും എതിരായ വെള്ളക്കാരുടെ വര്‍ഗീയവിദ്വേഷം കത്തിജ്വലിപ്പിച്ച് വോട്ടാക്കി മാറ്റുന്നത് യങ്ടൗണ്‍ കാണേണ്ടി വന്നേക്കും. 

  

യങ്ടൗണിലെ വിന്‍ഡിക്കേറ്റര്‍ ആസ്ഥാനം

വ്യാജവാര്‍ത്ത കണ്ടെത്താനുള്ള പെടാപ്പാടുകള്‍

2020 അമേരിക്കയന്‍ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ വര്‍ഷമാണ്. ഇതു വ്യാജവാര്‍ത്തകളുടെയും സുവര്‍ണകാലമായിരിക്കുമെന്ന്് എല്ലാവരും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. 2016-ല്‍  ട്രംപിനെ തിരഞ്ഞെടുത്തത് വന്‍തോതിലുള്ള വ്യാജവാര്‍ത്താ പ്രചാരണത്തിലോടു കൂടിയായിരുന്നു എന്ന ലോകം തിരിച്ചറിഞ്ഞത് തിരഞ്ഞെടുപ്പിനു ശേഷമായിരുന്നു. ഇത്തവണ മുന്‍പേ അതു നേരിടാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് യു.എസ് പത്രങ്ങള്‍. 

വാള്‍സ്ട്രീറ്റ് ജേണല്‍ അവരുടെ വ്യാജവാര്‍ത്തപ്രതിരോധനയം പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്തവണ സാധാരണ പോലത്തെ ഇലക്ഷന്‍ ഡസ്‌കുകള്‍ മാത്രമല്ല ഉണ്ടായിരിക്കുക. വലിയ ഡസ്‌ക് വ്യാജവാര്‍ത്താഡസ്‌ക് ആണ്. വ്യാജവാര്‍ത്ത ഉണ്ടാക്കാനല്ല, അതു കണ്ടെത്തി തടയാന്‍. 21 പേരടങ്ങിയ ഈ ഡസ്‌കിന്റെ രൂപവല്‍ക്കരണം പത്രം പ്രഖ്യാപിച്ചു.

വ്യാജവാര്‍ത്ത എന്ന പഴയ പേരു പോലും പുതിയ ഇനം വ്യാജവാര്‍ത്തകളെ വിശേഷിപ്പിക്കാന്‍ പര്യാപ്തമല്ല എന്നതു കൊണ്ടാവണം ഇപ്പോള്‍ അവയെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ഡീപ് ഫെയ്ക് എന്നാണ്. ആഴവും പരപ്പും ഉള്ളവ. നിര്‍മിതബുദ്ധിയും സങ്കീര്‍ണ ഡിജിറ്റല്‍ സാങ്കേതികവിദ്യയും മറ്റും ഉപയോഗിച്ചുള്ള പുത്തന്‍ സൃഷ്ടികള്‍ കണ്ടാല്‍/ വായിച്ചാല്‍ സംശയമേ തോന്നില്ലത്രെ.

പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ ഉപയോഗിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന വീഡിയോകള്‍ വ്യാജമാണോ എന്നു കണ്ടെത്തുക പ്രയാസമേറിയതാണ്. യു.എസ് ജനപ്രതിനിധിസഭയുടെ സ്പീക്കര്‍ നാന്‍സി പെലോസിയുടെ അത്തരമൊരു വീഡിയോ വലിയ പ്രശ്‌നമായിത്തീര്‍ന്നു. കുടിച്ച്് അവശയായി പെരുമാറുന്ന സ്പീക്കര്‍ ആണ് വീഡിയോവില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് ഇതു തടയാനൊന്നും നിന്നില്ല. അതു വലിയ വിവാദമായി. അവര്‍ക്കും അതു ഫെയ്ക് ആണ് എന്നു കണ്ടെത്തുക പ്രയാസം തന്നെയായിരിക്കുമല്ലോ. 25ലക്ഷം പേര്‍ ആ വീഡിയ 'ആസ്വദിച്ചു'.പിന്നീട് ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് കുറ്റസമ്മതത്തോടെ അതു പിന്‍വലിച്ചു. ഇതിനു പ്രതികാരമായി ഇറക്കിയ പലയിനം വ്യാജ സക്കര്‍ബര്‍ഗ് വീഡിയോകള്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍ കറങ്ങിനടപ്പുണ്ട്. 

വലിയ ഒരു ധര്‍മസങ്കടം ഇതിലുണ്ട്. വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പരിധിവിട്ട് കുറ്റകരമായ അധിക്ഷേപത്തിന്റെയും വ്യക്തിഹത്യയുടെയും തലത്തിലെത്തുവ മാത്രമേ തടയാന്‍ പാടുള്ളൂ. ഇല്ലെങ്കില്‍ അതു മറ്റൊരു കുറ്റമായി മാറും. ഇതെങ്ങനെ സാധിക്കാം എന്നതാണ് പ്രശ്‌നം.

അന്ന് അരുണ്‍ ഷൗരി, ഇന്ന് റവിഷ് കുമാര്‍

ഏഷ്യന്‍ നോബല്‍ സമ്മാനം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടാറുള്ള മാഗ്‌സാസെ അവര്‍ഡിന് ഇത്തവണ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടത് എന്‍.ഡി.ടി.വി യുടെ സീനിയര്‍ എക്‌സിക്യൂട്ടീവ് എഡിറ്റര്‍ റവിഷ് കുമാറാണ്. ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്തെ മഗ്‌സാസെ അവാര്‍ഡിനെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു. അന്നു രാജ്യം പ്രഖ്യാപിത ഏകാധിപത്യത്തിന്‍കീഴില്‍ ഞെരുങ്ങുകയായിരുന്നു. അതിനെതിരെ ശബ്ദിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതിനുള്ള അംഗീകാരമായ ബഹുമതി അരുണ്‍ ഷൗരിയെ തേടിച്ചെന്നു. ഇന്ന് രാജ്യം അപ്രഖ്യാപിത ഏകാധിപത്യത്തിലാണ്. ഇന്ത്യന്‍ ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളില്‍നിന്ന് ഇതിനെതിരെ ഉയരുന്ന ഒരു ശബ്ദം റവിഷ് കുമാറിന്റേതാണെന്ന് മഗ്‌സാസെ പുരസ്‌കാരസമിതി തിരിച്ചറിയുന്നു.

അരുണ്‍ ഷൗരിയുടെ മാധ്യമസേവനങ്ങള്‍ വിവരിക്കുന്ന പുരസ്‌കാര സമിതിയുടെ പ്രഖ്യാപനത്തിന് 575 വാക്കുകളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് ഇന്ത്യന്‍ ജേണലിസം റവ്യൂ റിപ്പോര്‍ട്ട് https://indianjournalismreview.com/ ചെയ്യുന്നു. ഇന്ന് റവിഷ് കുമാര്‍ പൊരുതേണ്ടിവരുന്ന രാഷ്ട്രീയ വെല്ലുവിളികള്‍ വിവരിക്കാന്‍ പുരസ്‌കാരസമിതിക്ക് 878 വാക്കുകള്‍ വേണ്ടിവന്നു. ഇന്ത്യന്‍ മാധ്യമങ്ങള്‍ എത്ര വലിയ ഭീഷണിയെ ആണ് നേരിടുന്നതെന്ന് ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നുവെന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ട് വിലയിരുത്തുന്നത്. 

അരുണ്‍ ഷൗരി

പ്രണോയ് റോയ് സ്ഥാപിച്ച ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും സ്വതന്ത്ര ദൃശ്യമാധ്യമമായ എന്‍.ഡി.ടി.വി ക്കെതിരെ കടുത്ത ഭീഷണികളാണ് കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ഉയര്‍ത്തിയിട്ടുള്ളതെന്ന് ഈ പുരസ്‌കാരം ജനങ്ങളെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു. ആരോ ഉന്നയിച്ച ഒരു ആരോപണത്തിന്റെ പേരില്‍ അറസ്റ്റ് പോലും ഇല്ലാതെ തന്നെ റോയിയുടെ വിദേശയാത്ര തടസ്സപ്പെടുത്തിയത് പ്രതികാരത്തിന്റെ തോതു വെളിവാക്കുന്നു. 

റവിഷ് കുമാര്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങള്‍ എത്രമാത്രം പ്രസക്തമാണ് എന്നു പുരസ്‌കാരരേഖയില്‍ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. പാവപ്പെട്ടവരുടെയും കഷ്ടപ്പെടുന്ന കര്‍ഷകരുടെയും തകര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമൂഹ്യസേവന സംരംഭങ്ങളുടെയും ഭാഗത്തുനിന്നുകൊണ്ടു വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. റവിഷിന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ഏറെ പ്രതീക്ഷ ഉയര്‍ത്തുന്നു. റിക്ഷവലിക്കുന്നരുടെയും തോട്ടികളുടെയും കാര്യം പറയാന്‍ ഇന്ത്യയില്‍ മറ്റൊരു ദേശീയ ദൃശ്യമാധ്യമത്തിനും ഇന്ന് സമയവും സന്മനസ്സും ഇല്ലെന്നു വ്യക്തം. എന്‍.ഡി.ടി.വി ന്യൂസ് റൂമിനെ റവിഷ് കുമാര്‍ ജനങ്ങളുടെ ന്യൂസ് റൂം എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കാറുള്ളതും. 

റവിഷ് കുമാര്‍

ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ വാര്‍ത്താമാധ്യമങ്ങള്‍ ഈ ബഹുമതിയെ ഒട്ടും വിലമതിച്ചില്ല. 

മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങള്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും റവിഷ് കുമാറിന്റെ പുരസ്‌കാരവാര്‍ത്ത മുഖപേജില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതേയില്ല. റവിഷ് കുമാറിനെ അവര്‍ അവജ്ഞയോടെയാണ് കാണുന്നത് എന്നു ഇതു വ്യക്തമാക്കുന്നു. 35 വര്‍ഷം മുന്‍പ് കാര്‍ട്ടൂണിസ്റ്റ് ആര്‍.കെ.ലക്ഷ്മണ്‍ ആണ് ഈ ബഹുമതി ഒടുവില്‍ നേടിയ മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകന്‍ എന്ന് മറന്നുകൂടാ. രാജ്യം ഭരിക്കുന്ന 'വലിയേട്ട'നെ ഭയപ്പെട്ടാണോ വന്‍കിട മാധ്യമങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത് എന്ന ചോദ്യവും ഉയരുന്നുണ്ട്. ഇതിലൊരു കൗതുകകരമായ യാദൃച്ഛികത കൂടിയുണ്ട്. വലിയേട്ടന്‍- ബിഗ് ബ്രദര്‍-  എന്ന പദപ്രയോഗം ജോര്‍ജ് ഓര്‍വലിന്റേതാണ്. ബിഗ് ബ്രദര്‍ ഈ വാച്ചിങ് യു എന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതിയത് എക്കാലത്തേക്കും പ്രസക്തമായി നിലനില്‍ക്കുന്നു. ഇന്നും ലോകം കൂടുതല്‍ ഓര്‍ക്കുന്ന ഓര്‍വല്‍ ജനിച്ചത് ഇന്ത്യയിലാണ്. ബിഹാറിലെ മോത്തിഹാരിയില്‍. റവിസ് കൂമാര്‍  ജനിച്ചതും മോത്തിഹാരിയില്‍ തന്നെ!

(Media Magazine)

പരസ്യത്തിനു മീതെ ഒരു മാധ്യമപരുന്തും പറക്കില്ല

പ്രശസ്ത എഡിറ്ററും ഗ്രന്ഥകാരനുമായിരുന്ന വിനോദ് മേത്ത, തനിക്ക്  ഔട്‌ലുക്ക് എഡിറ്റര്‍ പദവി നഷ്ടപ്പെട്ടത് എങ്ങനെയാണെന്ന്് ആത്മകഥയായ 'എഡിറ്റര്‍ അണ്‍പ്ലഗ്്ഗഡ്'ല്‍ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയ, മാധ്യമ രംഗങ്ങളെ പിടിച്ചുകുലുക്കിയ സംഭവമായിരുന്നല്ലോ 2008-09 കാലത്തെ നീര റാഡിയ ടേപ്പ് വിവാദം. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങളെല്ലാം ഔട്‌ലുക്ക്  പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥാനനഷ്ടത്തിനു കാരണമായത്. നീര റാഡിയ എന്ന കോര്‍പ്പറേറ്റ് ലോബിയിസ്റ്റ് ദേശീയ നയങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കുന്നതിനായി ഇടപെട്ടതിന്റെ കഥകള്‍ ആ ടേപ്പുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതില്‍ ചിലത് ടാറ്റ എന്ന കോര്‍പ്പറേറ്റ് സ്ഥാപനത്തിന് നൊന്തു. റിപ്പോര്‍ട്ട് പിന്‍വലിക്കാന്‍ എഡിറ്റര്‍ വിനോദ് മേത്ത കൂട്ടാക്കിയില്ല. പ്രതികാരമായി ടാറ്റ ചെയ്തത് വളരെ 'നിസ്സാര'മായ ഒരു കാര്യം മാത്രമാണ്. ടാറ്റ സ്ഥാപനങ്ങളുടെയൊന്നും പരസ്യം ഔട്‌ലുക്ക് മാഗസീനു കൊടുക്കേണ്ട എന്നു നിശ്ചയിച്ചു. സ്വാഭാവികമായും ഉടമസ്ഥര്‍ വേവലാതിപ്പെട്ടു. എഡിറ്റര്‍ തന്നെ ടാറ്റയുമായി ഒരു ഒത്തുതീര്‍പ്പിനു ശ്രമിച്ചു. നടന്നില്ല. ഒടുവില്‍ അനിവാര്യമായതു സംഭവിച്ചു. ഇംഗ്്‌ളീഷ് വാര്‍ത്താ മാഗസിന്‍ രംഗത്തെ അക്കാലത്തെ ഏറ്റവും മികച്ച എഡിറ്റര്‍ ആയിരുന്ന വിനോദ് മേത്തയേക്കാള്‍ വിലയുണ്ട് വര്‍ഷം തോറും നഷ്ടപ്പെടുന്ന അഞ്ചു കോടിരൂപയ്ക്ക് എന്നു ബോദ്ധ്യമുള്ള ഔട്‌ലുക്ക് ഉടമസ്ഥര്‍ വിനോദ് മേത്തയെ എഡിറ്റര്‍ സ്ഥാനത്തു നിന്നു മാറ്റി. മുകളിലേക്കു ചവിട്ടുക എന്നൊരു ശൈലിയുണ്ടല്ലോ ഇംഗ്ലീഷില്‍. എഡിറ്റോറിയല്‍ ചെയര്‍മാന്‍ എന്ന വിചിത്രമായ ഒരു പദവി അദ്ദേഹത്തിനു നല്‍കിയത് ഉടമസ്ഥരുടെ ഔദാര്യം മാത്രമായിരുന്നു.

സമീപകാലത്ത് കേരളത്തില്‍ ഇത്തരമൊരു പരസ്യ ഉപരോധം ഉണ്ടായി. പത്രമേഖലയില്‍ സംഭവിക്കുന്നതൊന്നും പത്രവാര്‍ത്തയാകാത്തതുകൊണ്ട് പൊതുജനം അറിയാറില്ല. രണ്ടു വര്‍ഷം മുമ്പു സുപ്പര്‍താരം ദിലീപും സംഘവും ഒരു യുവനടിയെ പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടി സംഘം ചേര്‍ന്നു ക്രൂരമായി പീഡിപ്പിച്ചെന്ന കേസ്സാണ് സംഭവത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം. ദിലീപിനും ദിലീപിനെ സംരക്ഷിച്ച ചലചിത്ര പ്രവര്‍ത്തകര്‍ക്കും എതിരെ സ്വാഭാവികമായും വലിയ മുറവിളി ഉയര്‍ന്നു. ചാനലുകള്‍ ധാര്‍മികരോഷത്താല്‍ തിളച്ചു. അവതാരകള്‍ ഇടംവലം നോക്കാതെ വാള്‍വീശി. സിനിമാരംഗത്തെ അമാനുഷ വ്യക്തിത്വങ്ങള്‍ക്ക് ഇതൊന്നും അത്ര പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. മാതൃഭൂമി ചാനലായിരുന്നുവത്രെ  സുപ്പര്‍ താരത്തെ ഏറ്റവും നിഷ്‌കരുണം കടന്നാക്രമിച്ചത്.

എന്തായാലും നീര റാഡിയ കേസ്സില്‍ ടാറ്റ ചെയ്തത് സിനിമാമുതലാളിമാര്‍ ചെയ്തു. മാത്യുഭൂമി സ്ഥാപനത്തിനു സിനിമാപരസ്യം കൊടുക്കേണ്ട എന്നു തീരുമാനിച്ചു. സിനിമാ റിലീസ് നടക്കുന്ന വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും തുടര്‍ദിവസങ്ങളിലും വരാറുള്ളത് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഫുള്‍പേജ് കളര്‍ പരസ്യങ്ങളാണ്. ചിലതെല്ലാം ഒന്നാം പേജില്‍ നിന്നുതിളങ്ങം. എന്തായാലും മറ്റു പത്രങ്ങളെല്ലാം ആര്‍മാദിക്കുമ്പോള്‍ മാതൃഭൂമി ദൈന്യതയിലായിരുന്നു. അഞ്ചു കോടി രൂപയെങ്കിലും നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കും എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. കൃത്യവിവരം മാനേജ്‌മെന്റിനേ അറിയൂ.

പരസ്യനിരോധ ഉപരോധത്തിനെതിരെ പത്രസ്ഥാപനങ്ങളും സംഘടനകളുമൊന്നും ഒരക്ഷരം മിണ്ടുകയുണ്ടായില്ല. വാര്‍ത്ത കൊടുക്കാനും കൊടുക്കാതിരിക്കാനും പത്രത്തിന് സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ളതു പോലെ പരസ്യം കൊടുക്കാനും കൊടുക്കാതിരിക്കാനും വ്യക്തികള്‍ക്കും സ്ഥാപനങ്ങള്‍ക്കും സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടല്ലോ. പത്രനയങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ വേണ്ടിത്തന്നെയാണ് എന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ ചെയ്താലും ഇതിനെതിരെ ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ല. ആര്‍ക്കു പരസ്യം കൊടുക്കണം കൊടുക്കാതിരിക്കണം എന്നതു വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. തങ്ങള്‍ക്കു വഴങ്ങി, തങ്ങള്‍ പറയുന്നതു പോലെ എഴുതണം എന്നു പത്രങ്ങള്‍ക്കു മേല്‍ സമ്മര്‍ദ്ദം ചെലുത്തുന്നത് അധാര്‍മികമല്ലേ എന്ന് സിനിമക്കാരോട് ആരും ചോദിക്കുകയില്ല എന്നുറപ്പാണല്ലോ. പത്രങ്ങളും ധാര്‍മികതയുമായുള്ള ബന്ധം പോലെയല്ല ചലചിത്രരംഗവും ധാര്‍മികതയുമായുള്ള ബന്ധം. നാട്ടുകാര്‍ പത്രക്കാരോടു ചിലപ്പോഴെങ്കിലും പത്രധര്‍മത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കാറുണ്ടല്ലോ. ഒരാളും സിനിമക്കാരോട് 'ചലച്ചിത്രധര്‍മ'ത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കാറില്ല. അങ്ങനെയൊന്നില്ല എന്നതു തന്നെ കാരണം.

പത്രങ്ങളൊന്നുമല്ല, ചലച്ചിത്രങ്ങളാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ഫോര്‍ത്ത് എസ്റ്റേറ്റ്് മുമ്പൊരിക്കല്‍ പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയനേതാവായ എം.എ ജോണ്‍ പറയുകയുണ്ടായി. സിനിമകള്‍, മാധ്യമങ്ങളേക്കാള്‍ ഫലപ്രദമായ ധാര്‍മിക-രാഷ്ട്രീയ വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ ഏറ്റെടുക്കുന്നു എന്നതാണ് അദ്ദേഹം അതിനു പറഞ്ഞ കാരണം. ശരിയാണ്, ധാര്‍മികതയുടെ പക്ഷത്തുനിന്നുകൊണ്ടുള്ള പോരാട്ടങ്ങളാണ് പല സിനിമകളും. പക്ഷേ, എല്ലാം അഭിനയമാണെന്നും നാട്ടുകാരുടെ പോക്കറ്റിലുള്ള പണം സ്വന്തം പോക്കറ്റിലാക്കുകയാണ് ഈ അഭിനയങ്ങളുടെയെല്ലാം ഉദ്ദേശ്യമെന്നും ഇന്നെല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. ഏറ്റവും നിന്ദ്യമായ ഒരു പീഡനക്കേസ്സില്‍ പെട്ട ആളെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ തങ്ങളെക്കൊണ്ടാവും പോലെ പൊരുതിയിട്ടുണ്ട്് ഇവരും ഇവരുടെ സംഘടനകളുമെല്ലാം. രാജ്യസഭയിലും ലോക്‌സഭയിലുമെല്ലാം ജനപ്രതിനിധികളായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന നിരവധി സിനിമാതാരങ്ങളെ നമുക്കറിയാം. ചലച്ചിത്രത്തിലെ ധാര്‍മികാഭിനയം കൊണ്ട് അങ്ങനെയൊരു നേട്ടമുണ്ട്. ഇവരുടെ തട്ടുപൊളിപ്പന്‍ ധാര്‍മികപ്രഭാഷണങ്ങള്‍ മറ്റാരോ എഴുതിക്കൊടുക്കുന്നതാണെന്നു പോലും അറിയാത്തവര്‍ അയല്‍സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ മാത്രമല്ല കേരളത്തിലും കാണും. എന്തായാലും പരസ്യം നിഷേധിച്ച് പത്രത്തെ വരുതിയില്‍ കൊണ്ടുവരാന്‍ തീരുമാനിച്ച ചലച്ചിത്രനേതാക്കളില്‍ ഇടതുപക്ഷക്കാരുമുണ്ട്, വലതുപക്ഷക്കാരുമുണ്ട്.

മലയാളമാധ്യമങ്ങളില്‍ ഇപ്പോള്‍ ചലച്ചിത്രനിരൂപണമോ വിമര്‍ശനമോ ഇല്ല എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം എത്രപേര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നറിയില്ല. പരസ്യപ്പണത്തിന്റെ ശക്തിയാണ് ഇത്തരമൊരു അവസ്ഥയുണ്ടാക്കിയത്. മാതൃഭൂമി പത്രത്തില്‍ മുമ്പ് ആഴ്ച തോറും ഉണ്ടായിരുന്ന ചലച്ചിത്ര ഫീച്ചറില്‍ സിനിമരംഗത്തെക്കുറിച്ച് വിമര്‍ശനാത്മക ചര്‍ച്ചകളും വിമര്‍ശനങ്ങളുമുണ്ടാകാറുണ്ട്. ചലച്ചിത്രമുതലാളിമാരെ മാത്രമല്ല, സുപ്പര്‍ താരങ്ങളെയും ഡയറക്റ്റര്‍മാരെയും ചലച്ചിത്ര ബുദ്ധിജീവികളെപ്പോലും അത് അലോസരപ്പെടുത്തി. പരസ്യനിഷേധം എന്ന ഭീഷണിയാണ് അന്നും ഉയര്‍ന്നുവന്നത്. 'ഞാന്‍ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യത്തിലോ പത്രാധിപരുടെ അധികാരത്തിലോ കൈകടത്തുകയില്ല. പക്ഷേ, ഇന്നത്തെപ്പോലെ തുടര്‍ന്നാല്‍ വര്‍ഷം ഇത്ര കോടി രൂപയുടെ നഷ്ടമുണ്ടാകും. അതിനെന്തു പരിഹാരം?- പരസ്യവിഭാഗം തലവന്‍ കമ്പനി തലവനോടു ചോദിച്ചുകാണണം. തീരുമാനം ഉടനുണ്ടായി. 1991 നു ശേഷം ചലച്ചിത്രനിരൂപണവും വിമര്‍ശവും പത്രത്തില്‍ തലപൊക്കിയിട്ടില്ല.  ഒരു പത്രത്തില്‍ അതില്ല എന്നല്ല, ഒരു പത്രത്തിലും അതില്ല എന്നറിയുക. വാര്‍ത്തകളും ലേഖനങ്ങളുമെല്ലാം പുകഴ്ത്തലുകളും അഭിനന്ദനങ്ങളും മാത്രമായി. ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ പെയ്ഡ് ന്യൂസുകള്‍ തന്നെ.

ദിലീപ് വിഷയത്തിലെ പരസ്യഉപരോധത്തെ മാതൃഭൂമി ആദ്യഘട്ടത്തില്‍ ചെറുത്തുനിന്നു എന്നതു സത്യമാണ്. ഏറെക്കാലമായി പെട്ടിയില്‍ പൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന നിരൂപണവും വിമര്‍ശനവുമെല്ലാം പുറത്തെടുത്തു. പലപ്പോഴും അതു അതിരുകടന്ന വിമര്‍ശവും അധിക്ഷേപവുമായി. പക തീര്‍ക്കുന്നതിനു വേണ്ടി എന്നു ബോധ്യപ്പെടുന്ന വിധം താഴ്ന്ന നിലവാരത്തിലായി ചില സിനിമാ അവലോകനങ്ങള്‍. ഒരു സിനിമയുടെ  സസ്‌പെന്‍സ് പരിണാമം വെളിപ്പെടുത്തിയത് സിനിമാപ്രേമികളുടെ എതിര്‍പ്പ് വാങ്ങുകയും സാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങളില്‍ വലിയ വിമര്‍ശനം വിളിച്ചുവരുത്തകയും ചെയ്തു.

ഒടുവിലിതാ, പ്രശ്‌നം പരിഹരിച്ചിരിക്കുന്നു. പല മധ്യവര്‍ത്തികളുടെയും ചലച്ചിത്ര രംഗത്തുതന്നെയുള്ള പല പ്രമുഖരുടെയും ശ്രമഫലമായാണ് സംഗതി സബൂറായത്. മെയ് മാസത്തോടെ മാതൃഭൂമിയില്‍ സിനിമാപരസ്യങ്ങള്‍ തിരിച്ചുവന്നു. മോഹന്‍ലാലിന്റെ 'ലുസിഫര്‍' ഫുള്‍ പേജില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ജുലായി ഏഴിനു, വിവാദ സുപ്പര്‍സ്റ്റാര്‍ ദിലീപ് മാതൃഭൂമി വാരാന്തപ്പതിപ്പില്‍ ഒരു അഭിമുഖത്തിലൂടെ വായനക്കാരെ നോക്കി വിജയഭാവത്തോടെ ചിരിച്ചു. വിവാദങ്ങളില്ല, യുവനടിയില്ല, പീഡനവും ഇല്ല. അവസാന രംഗത്തില്‍ വില്ലന്‍ മാധ്യമം തോറ്റു. മാന്യപ്രേക്ഷകര്‍ എല്ലാം മറക്കുക, പൊറുക്കുക.

(പാഠഭേദം ആഗസ്ത് 2019)

മാധ്യമസൂര്യന്‍ കിഴക്കും അസ്തമിക്കുകയാണ്

എന്‍.പി രാജേന്ദ്രന്‍

പത്രമാധ്യമങ്ങളുടെ പ്രചാരണം വിലയിരുത്തുന്നവര്‍ കുറെക്കാലമായി പറയാറുള്ള ഒരു ആശ്വാസവചനമുണ്ട്. അച്ചടിമാധ്യമം പടിഞ്ഞാറന്‍ നാടുകളില്‍ അസ്തമിക്കുകയാണെങ്കിലും കിഴക്കന്‍ -ഏഷ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളില്‍ അത് ഉദിച്ചുയരുകയാണ്. നമ്മുടെ ദേശീയ മാധ്യമങ്ങളും മാധ്യമ ഉടമസ്ഥരുടെ സംഘടനകളും ഈ ആശ്വാസവാക്കുകള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കാറുമുണ്ട്. മറിച്ചൊരു കണക്കും നമ്മുടെ മുന്നില്‍ ഇതുവരെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. 

പാശ്ചാത്യനാടുകളില്‍ പ്രശസ്തങ്ങളായ പല പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും അടച്ച് ഓണ്‍ലൈന്‍ മാത്രമാവുകയാണ്. അമേരിക്കയില്‍ ഒരു പത്രം പോലും ഇല്ലാത്ത വിശാലമായ പ്രവിശ്യകള്‍ തന്നെ ഉള്ളതായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടപ്പെടുന്നു. അവിടെ അച്ചടിമാധ്യമം സമ്പൂര്‍ണമായ തകര്‍ച്ചയിലേക്കാണ് എന്നു വ്യക്തം. എന്തായാലും ഏഷ്യയില്‍ ആ സ്ഥിതി എത്തിയിട്ടില്ലെന്നാണ് ധാരണ. 

പത്രപ്രചാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട, വര്‍ഷം തോറുമുള്ള സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകള്‍ ഓരോ മാധ്യമസ്ഥാപനത്തില്‍നിന്നും നേരിട്ടു ശേഖരിക്കുന്ന കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ അധികാരിയാണ് റജിസ്ട്രാര്‍ ഓഫ് ന്യൂസ് പേപ്പേഴ്‌സ് ഫോര്‍ ഇന്ത്യ. ഏറ്റവും ഒടുവില്‍ അവര്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് 2017-18-ലെ കണക്കുകളാണ്. 43 കോടിയാണ് ആ വര്‍ഷത്തെ ഇന്ത്യയിലെ മാധ്യമങ്ങളുടെ ആകെ പ്രചാരം. ഇതോടൊപ്പം മുന്‍വര്‍ഷത്തെ കണക്കും കൊടുക്കും. മുന്‍ വര്‍ഷം 48.8 കോടി ആയിരുന്നു അത്. ഒറ്റ വര്‍ഷം കൊണ്ട് 11.88 ശതമാനമാണു പ്രചാരത്തില്‍ കുറഞ്ഞത്. 2015-16 മായി തട്ടിച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ 29.52 ശതമാനം പ്രചാരം കുറഞ്ഞു. മുകളില്‍ നല്‍കിയ പ്രചാരക്കണക്കുകള്‍ മൊത്തം പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടേതാണ്. അവയില്‍ ദിനപത്രവും ആനുകാലികങ്ങളും പെടും. 

വന്‍തോതില്‍ അടച്ചുപൂട്ടലുകള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും പ്രചാരം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത ദിനപത്ര സ്ഥാപനങ്ങളുടെ എണ്ണം കുറയുന്നു. നിയമപരമായി കൊടുക്കാന്‍ ബാധ്യസ്ഥരായതുകൊണ്ട് സാധാരണ കണക്കുകള്‍ നല്‍കി വരുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളാണ് ഇപ്പോള്‍ കണക്കു നല്‍കാതിരിക്കുന്നത്. 2016-17-ല്‍ 9061 പത്രങ്ങളാണ് കണക്കു നല്‍കിയത്. അടുത്തവര്‍ഷം അത് 8930 ആയി-131 സ്ഥാപനങ്ങള്‍ കുറവ്. ദിനപത്രങ്ങളുടെ മാത്രം പ്രചാരം, ഇവര്‍ നല്‍കിയ കണക്കനുസരിച്ച് ഒരു വര്‍ഷം കൊണ്ട് കുറഞ്ഞത് 3.27 കോടിയാണ്. 11.86 ശതമാനം. 

ദേശീയതലത്തില്‍ വന്‍കിട പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള്‍ നല്‍കിയ പ്രചാരണക്കണക്കില്‍ കുറവില്ല. വലിയ പത്രങ്ങളുടെ ദിവസത്തെ  ശരാശരി പ്രചാരം മുന്‍വര്‍ഷത്തേക്കാള്‍ 2017-18-ല്‍ 1116 കോപ്പി അധികമായി. ചെറുകിട പത്രങ്ങളേതും മീഡിയം പ്രസിദ്ധീകരങ്ങളുടേതുമാണ് കുറഞ്ഞത്. ചെറുകിട പത്രങ്ങളുടേത് ശരാശരി 1248 കോപ്പിയും മധ്യനിര പത്രങ്ങളുടേത് 1953 കോപ്പിയുമാണ് കുറഞ്ഞത്. 


വികസിത രാജ്യത്ത് 2010 മുതല്‍ തന്നെ പത്രപ്രചാരം കുറഞ്ഞു വന്നിരുന്നുവെങ്കിലും നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് 2015-16 വരെ പത്രങ്ങളുടെ സുവര്‍ണകാലമായിരുന്നു എന്നു ചുവടെ ചേര്‍ത്ത പട്ടിക വ്യക്തമാക്കുന്നു. 2007-08 കാലത്ത്് 10.57 കോടി ആയിരുന്ന പ്രചാരം 2015-16-ല്‍ 37.14 കോടിയായി. തുടര്‍ന്നുള്ള രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങളിലാണ് പത്തും ഇരുപതും ശതമാനത്തോളം കുറവുണ്ടായത്. ഇത് താല്‍ക്കാലികമായ ഒരു കുറവാണ് എന്നു ധരിക്കാന്‍ സാധ്യമല്ല. കാരണം, ഇത് വളരെ പ്രകടമായ ഒരു ആഗോളപ്രതിഭാസത്തിന്റെ തുടര്‍ച്ചയാണ്. എത്താന്‍ അല്പം വൈകിയെന്നു മാത്രം. പുതിയ തലമുറ പുതിയ സാങ്കേതിക സംവിധാനങ്ങളിലേക്കു നീങ്ങുന്നു. വാര്‍ത്തകള്‍ അപ്പോഴപ്പോള്‍ അറിയാന്‍ ഇപ്പോള്‍ നൂറു വഴികളുണ്ട്്. പോക്കറ്റിലൊതുങ്ങുന്നതാണ് ആ സംവിധാനം.  

ഇന്ത്യ-വില്പന
2007-08 10.57 കോടി
2008-09 13.58
2009-10 16.23 
2010-11 17.56 
2011-12 19.69 
2012-13 22.43 
2013-14 26.42 
2014-15 29.63 
2015-16 37.14 
2016-17 27.53
2017-18 24.26

ഇതു ഉത്തരേന്ത്യന്‍ പത്രങ്ങളുടെ മാത്രം തകര്‍ച്ചയാണെന്നും പറയാനാവില്ല. കേരളത്തിലെ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ പ്രചാരം 2016-17ല്‍ നിന്നു അടുത്ത വര്‍ഷത്തേക്കു കുറഞ്ഞത് 10.16 ലക്ഷമാണ്. 1.60 കോടിയില്‍നിന്ന് 1.01 കോടിയായി. 

ന്യൂസ് പേപ്പേഴ്‌സ് റജിസ്ട്രാര്‍ ഓരോ പത്രങ്ങളുടെ കണക്കുകള്‍ പ്രത്യേകം പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമുക്കു സുപരിചിതമായ പത്രങ്ങളുടെ നില വേറിട്ടു മനസ്സിലാക്കുക പ്രയാസമാണ്. എന്നാല്‍, മലയാളത്തിലും പ്രമുഖ പത്രങ്ങളെല്ലാം പിറകോട്ട് പോവുകയാണ് എന്നു വ്യക്തമാണ്. മാതൃഭൂമി പത്രത്തില്‍ സര്‍ക്കുലേഷന്‍ ഇതല്ലാതെ മറ്റു കാരണങ്ങളാലും നന്നെ പിറകോട്ടുപോയിട്ടുണ്ട്. രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനകം മൂന്നു ലക്ഷത്തോളം കോപ്പി കുറഞ്ഞതായാണ് അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. ചില വര്‍ഗീയ ഗ്രൂപ്പുകള്‍ നടത്തിയ പ്രചാരണത്തിന്റെ ഫലമായാണ്് ഇതിലേറെയും കുറഞ്ഞത്. എന്നാല്‍, ഈ തകര്‍ച്ചയുടെ ഗുണമേറെ കിട്ടിയിട്ടും മലയാള മനോരമ പത്രത്തിന് അവര്‍ ലക്ഷ്യം വച്ച 25 ലക്ഷം കോപ്പി എന്ന ലക്ഷ്യം നേടാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ദിനപത്രങ്ങളേക്കാള്‍ ശോചനീയമാണ് ആനുകാലികപ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ അവസ്ഥ. അഞ്ചു വര്‍ഷം മുന്നെയുള്ള പ്രചാരത്തിന്റെ പാതി പോലും വരുന്നില്ല ഏറ്റവും പ്രമുഖ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ പോലും ഇപ്പോഴത്തെ പ്രചാരം. പതിനഞ്ചു ലക്ഷം കോപ്പി വിറ്റ ചില 'മ' പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ പ്രചാരം രണ്ടു മൂന്നും ലക്ഷമായി ചുരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.  

ഇന്ത്യയെ മാത്രമല്ല, പല ഏഷ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളെയും ഈ പ്രതിഭാസം അടുത്ത കാലം വരെ ബാധിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് സത്യമാണ്. ഇന്നു മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലേക്കും ഇതു പടരുകയാണ്. ഇതില്‍ ജപ്പാനാകട്ടെ, യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമെന്നോണം തകര്‍ച്ചയുടെ കടലിലേക്ക് അന്നേ പതിച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. ജപ്പാനു ചില പ്രത്യേകതകളുണ്ട്. ലോകത്തിലേറ്റവും പ്രചാരമുള്ള പത്രങ്ങള്‍ ജപ്പാനിലാണ്. യോമ്യുരി ഷിംബുന്‍, അസാഹി ഷിംബുന്‍ എന്നീ ജപ്പാന്‍ പത്രങ്ങള്‍ക്കാണ് എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങളായി ആഗോളതലത്തില്‍ത്തന്നെ ഒന്നും രണ്ടും സ്ഥാനം. ഒരു കോടി കോപ്പികള്‍ ദിവസവും വിറ്റുവരുന്ന പത്രങ്ങളാണ് ഇവ. 

ജപ്പാനില്‍ പത്രവായനക്കാരുടെ എണ്ണം 2008 നു ശേഷം പത്തു വര്‍ഷത്തിനിടയില്‍ ഇരുപതു ശതമാനം കുറഞ്ഞുവെന്നു ദ് ജപ്പാന്‍ ടൈംസ് 2018-ല്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയ സര്‍വെ റിപ്പോര്‍ട്ട് വെളിപ്പെടുത്തി. പാശ്ചാത്യനാടുകളിലെന്ന പോലെ, ജപ്പാനിലും പത്തു വര്‍ഷം മുന്‍പുതന്നെ പ്രശ്‌നം തുടങ്ങിയിരുന്നു എന്നര്‍ത്ഥം. എന്നിട്ടും 2017-ലും ജപ്പാനില്‍ ദിനംപ്രതി നാലുകോടി പത്രം വിറ്റിരുന്നു എന്നു റോയ്‌റ്റേഴ്‌സ് ആഗോള സര്‍വെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. 

ജപ്പാനേക്കാള്‍ മോശമാണ് ചൈനയുടെ സ്ഥിതി. 2017-ന്റെ അവസാന പ്രവര്‍ത്തിദിവസം അവിടത്തെ 14 പത്രങ്ങള്‍ അടുത്ത ദിവസം മുതല്‍ പത്രം ഉണ്ടാവില്ല എന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു. വേറെ നാലണ്ണം ദിനപത്രമെന്നത് ആഴ്ചപ്പത്രം ആക്കി മാറ്റി. മരണത്തില്‍നിന്നു എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടാം എന്നല്ല, എങ്ങനെ അന്തസ്സോടെ മരിക്കാം എന്നാണ് പത്രവ്യവസായം ആലോചിക്കേണ്ടത് എന്ന ഞെട്ടിക്കുന്ന മുന്നറിയിപ്പാണ് ഒരു മാധ്യമസ്ഥാപന തലവന്‍ 2015-ല്‍ തന്നെ നല്‍കിയത്്. രണ്ടര ലക്ഷം പത്രപ്രവര്‍ത്തകരുണ്ട് ചൈനയില്‍. ഇതില്‍ 90 ശതമാനത്തിന്റെയും ജോലി ഭാവിയില്‍ റോബോട്ടുകളും നിര്‍മിതബുദ്ധി കേന്ദ്രങ്ങളും നിര്‍വഹിക്കുമെന്നും അന്നു പ്രവചിച്ചത് വലിയ വിവാദമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇന്ന് ആരും അതു തെറ്റായിരുന്നു എന്നു കരുതുന്നില്ല. ചൈന ഗവണ്മെന്റ് തന്നെ ഈ മട്ടിലുള്ള മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കിത്തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

 പ്രചാരത്തിലുള്ള കുറവിനേക്കാള്‍ അലട്ടുന്നത് പരസ്യവരുമാനത്തിലുള്ള കുറവാണ്. അനേകമനേകം പുതിയ സാധ്യതകളാണ് പരസ്യമേഖലയില്‍ ഉയര്‍ന്നുവരുന്നത്. പത്രങ്ങള്‍ക്കു കിട്ടിപ്പോന്ന അത്രതന്നെ പരസ്യം പത്രത്തിന്റെ ഓണ്‍ലൈനിനു കിട്ടും എന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റാതായിട്ടുണ്ട്. 

പതിനഞ്ചു വര്‍ഷം മുന്‍പ്, പ്രമുഖ മാധ്യമകാര്യവിദഗ്ദ്ധനായ ഫിലിപ് മെയെര്‍ എഴുതിയ ദ് വാനിഷിങ് ന്യൂസ്‌പേപ്പേഴ്‌സ് എന്ന കൃതിയില്‍ പ്രവചിച്ചിരുന്നത് 2043-ല്‍ ലോകത്തിലെ അവസാനത്തെ പത്രം അടച്ചുപൂട്ടുമെന്നാണ്. അതിനു ഇനിയും കാല്‍നൂറ്റാണ്ടുണ്ട്. പത്രങ്ങളുടെ അന്ത്യനാള്‍ അത്രയൊന്നും അകലെ അല്ല എന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നത്. ഇന്ത്യക്കാരനായ മാധ്യമവിദഗ്ദ്ധന്‍ ആകര്‍ പട്ടേല്‍ നാലു വര്‍ഷം മുന്‍പ് എഴുതിയത് 2020 ഇന്ത്യയില്‍ പത്രങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാവും എന്നാണ്. അന്ത്യം കാണാന്‍ അത്രയൊന്നും തിടുക്കം കാട്ടേണ്ടതില്ല എന്നു തോന്നുന്നു. ഇനിയും ഒരു ദശകമെങ്കിലും അതിന് സമയമുണ്ടാകാം. 

പത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇത്രയുമെല്ലാം എഴുതേണ്ടി വന്നതിനു ഒരു കാരണമുണ്ട്്. പത്രങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന ഈ ജീവന്മരണപ്രശ്‌നത്തെക്കുറിച്ച്് ഇന്ത്യയിലെ ഒരു പത്രത്തിലും ഒരു ചെറുലേഖനം പോലും കണ്ടില്ല എന്നതാണ് ആ കാരണം. മാധ്യമലോകത്തെ ബാധിച്ച ഈ വലിയ പ്രശ്‌നത്തെക്കുറിച്ച് പത്രവായനക്കാരന്‍ ഒന്നും അറിയേണ്ടതില്ലേ?

മാനനഷ്ടക്കേസ്സും മാധ്യമങ്ങളുടെ മാനവും

,

മാനനഷ്ടക്കേസ്സും മാധ്യമങ്ങളുടെ മാനവും



മനോരമ പത്രം മെയ് പത്തൊമ്പതിനു പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയ ആ വാര്‍ത്ത വായനക്കാരെ കുറച്ചൊന്ന് അമ്പരപ്പിച്ചിരിക്കണം. സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിന്‍-മലയാള മനോരമ കേസ്സുകള്‍ ഒത്തുതീര്‍പ്പാകുന്നു എന്ന രണ്ടു കോളം തലക്കെട്ടിലുള്ള വാര്‍ത്തയില്‍, പത്രവും ലോട്ടറി വില്പനക്കാരനായ സാന്റിയോഗ മാര്‍ട്ടിനും തമ്മിലുള്ള കേസ്സുകളെക്കുറിച്ചാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. വായനക്കാര്‍ക്ക് സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിനെയും മനോരമയെയും അറിയാം. പക്ഷേ, ഇവര്‍ തമ്മില്‍ എന്തെങ്കിലും തര്‍ക്കവും കേസ്സുമുള്ള കാര്യം നമ്മളാരും അറിഞ്ഞിട്ടേ ഇല്ല. അറിയണമെങ്കില്‍ അതു ഏതെങ്കിലും മാധ്യമത്തില്‍ വാര്‍ത്തയായി വന്നാലല്ലേ പറ്റൂ. ഇല്ല,വാര്‍ത്ത വന്നിട്ടില്ല.

സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിന്‍ മനോരമയ്ക്ക് എതിരെ മാനനഷ്ടക്കേസ് ഫയല്‍ ചെയ്താല്‍ അത് ആദ്യം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യേണ്ട പത്രം മനോരമയാണ്. മറ്റു പത്രങ്ങള്‍ക്കും അതു ചെയ്യാം. പക്ഷേ, ചെയ്യാറില്ല. അതൊരു കരാറാണ്. പണ്ടേ ഉള്ള ഏര്‍പ്പാട്. തങ്ങള്‍ക്കെതിരെ വരുന്ന മാനനഷ്ടക്കേസ് റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ആരും വാര്‍ത്തയാക്കേണ്ട എന്ന ധാരണ മാധ്യമങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ നില നില്‍ക്കുന്നു. ദേശാഭിമാനിയും മറ്റു പാര്‍ട്ടി പത്രങ്ങളും, കേസ്സില്‍ രാഷ്ട്രീയതാല്പര്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ കേസ് വാര്‍ത്തയാക്കിയെന്നു വരാം. ഇല്ലെങ്കില്‍ വാര്‍ത്തയില്ല. കേസ് വിധിയായാലോ? മാധ്യമങ്ങളെ ശിക്ഷിക്കുകയാണ് കോടതി ചെയ്തതെങ്കില്‍ ആ വാര്‍ത്ത ആ മാധ്യമത്തില്‍ വരില്ല. പത്രാധിപര്‍ നിരപരാധി; കേസ് വിട്ടു എന്നാണ് വാര്‍ത്തയെങ്കില്‍ അതു ചിലപ്പോള്‍ വലിയ വാര്‍ത്തയായെന്നു വരും. കേസ് ശിക്ഷിച്ചാലും ശരി വിട്ടയച്ചാലും ശരി, മറ്റു പത്രങ്ങളൊന്നും വാര്‍ത്ത പ്രസിദ്ധീകരിക്കില്ല. എന്തിനു നമ്മള്‍ പൊല്ലാപ്പ് വിളിച്ചുവരുത്തണം-അവരെപ്പറ്റി നമ്മള്‍ വാര്‍ത്ത കൊടുത്താന്‍ നാളെ അവര്‍ നമ്മളെപ്പറ്റി കൊടുക്കില്ലേ, അതൊഴിവാക്കുകയാണ് ഭംഗി!

മനോരമ-സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിന്‍ കേസ്സുകള്‍ ഒത്തുതീര്‍പ്പാക്കിയെന്ന വാര്‍ത്ത മനോരമ സാമാന്യം വാര്‍ത്താപ്രാധാന്യത്തോടെ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുംവരെ ഇതു സംബന്ധിച്ച് ഒരു വാര്‍ത്തയും ആരും പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിരുന്നില്ല. കേരളത്തിലെ പത്രങ്ങളെ ഇക്കാര്യത്തില്‍ കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ പറ്റില്ല. കാരണം, കേസ്സുകള്‍ എല്ലാം നടന്നത് സിക്കിം, നാഗാലാന്റ് കോടതികളിലാണ്. ഇവിടെ നിന്ന് ഒരു പത്രപ്രവര്‍ത്തകനും ഈ കേസ് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടി അവിടെ പോകാന്‍ കഴിയുകയില്ല. വിവരം ലഭിക്കുന്ന ഏകപത്രം മനോരമയാവും. അവര്‍ ഒരു വാര്‍ത്തയും കൊടുത്തില്ല. മാര്‍ട്ടിന്റെ കേസ് കോടതിച്ചെലവു സഹിതം തള്ളിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ യമണ്ടന്‍ വാര്‍ത്ത ആ പത്രത്തില്‍ വരുമായിരുന്നു. മനോരമ ഇപ്പോഴും കോടതിനടപടിയുടെ ശരിയായ വാര്‍ത്ത പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ഇപ്പോള്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയതു വാര്‍ത്തയല്ല, മാര്‍ട്ടിനുമായുള്ള ഒത്തുതീര്‍പ്പിലെ ഒരു വ്യവസ്ഥ മാത്രമാണ്. മാര്‍ട്ടിന്റെ അംഗീകാരത്തോടെ വന്ന കുറിപ്പ്. അതിനെ വാര്‍ത്തയെന്നു വിളിക്കാന്‍ പാടില്ല.

മെയ് 19ന്് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഈ കുറിപ്പില്‍ കോടതിനിര്‍ദ്ദേശം വളരെ അവ്യക്തമായാണ് ഈ വാര്‍ത്തയില്‍ പരമാര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ളത്. ആകമാനം സൂക്ഷ്മമായി വായിച്ചാലും ഒന്നും മനസ്സിലാവില്ല. നിരപരാധിയും നിഷ്‌കളങ്കനുമായ സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിന്‍ എന്ന ലോട്ടറി ബിസിനസ്സുകാരനെ മനോരമ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള്‍ ലോട്ടറി രാജാവ്, ലോട്ടറി മാഫിയ, കൊള്ളക്കാരന്‍ എന്നും മറ്റും വിളിച്ചുകളഞ്ഞു. മഹാപാപമായിപ്പോയി. മാനേജ്‌മെന്റ് അതെല്ലാം പിന്‍വലിച്ചിരിക്കുന്നു. ആ മാന്യന് മാനനഷ്ടമുണ്ടാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യമേ പത്രത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചുപോയതില്‍ മനോരമയ്ക്കു ഖേദമുണ്ട്. വെറും ഖേദമല്ല, നിര്‍വ്യാജമായ ഖേദം തന്നെ. പണ്ട് വി.കെ.എന്‍ എഴുതിയതു പോലെ-എത്രയോ  ദിവസമായി മാസമായി വര്‍ഷമായി നിര്‍വ്യാജം ഖേദിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്ന കക്ഷിയാണ് പത്രാധിപര്‍!

സാധാരണ ആരും നല്‍കാത്ത മറ്റൊരു ഉറപ്പും മനോരമ നല്‍കുന്നുണ്ട്- 'സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിനുമായോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥാപനങ്ങളുമായോ ബന്ധപ്പെട്ട വാര്‍ത്തകള്‍ ഭാവിയില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കേണ്ടിവന്നാല്‍ അവ പത്രധര്‍മ്മത്തോടും ധാര്‍മികമൂല്യങ്ങളോടും നീതിപുലര്‍ത്തിത്തന്നെയാവുമെന്നും മാധ്യസ്ഥ ചര്‍ച്ചകളില്‍ മനോരമ വ്യക്തമാക്കി' എന്ന വാചകത്തിന്റെ കൃത്യം അര്‍ത്ഥം അതെഴുതിയവര്‍ക്കേ അറിയൂ...... നീതിപുലര്‍ത്തിത്തന്നെയാവും എന്നതിനു  നേരത്തെ എഴുതിയതും ഇനി എഴുതുന്നതും എല്ലാം നീതിപുലര്‍ത്തിത്തന്നെ എന്ന അര്‍ത്ഥം വായിക്കാം. അതു സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിന്റെ പ്രശ്‌നം, നമ്മെ ബാധിക്കില്ല.

ഈ വാര്‍ത്ത ശരിക്കൊന്ന് ആഘോഷിക്കാന്‍ ദേശാഭിമാനിക്കേ മനസ്സുണ്ടായുള്ളൂ.  മെയ് 20ന് ദേശാഭിമാനി ഒന്നാം പേജില്‍ ഏഴു കോളം ഹെഡ്ഡിങ് വാര്‍ത്തയും ഉള്‍പേജില്‍ ഒരു അഞ്ചുകോളം, ഒരു രണ്ടു കോളം വാര്‍ത്തയും ഇതിനായി നീക്കിവെച്ചു. സ്വാഭാവികമായും മനോരമയക്ക് എതിരായ ധാര്‍മികരോഷം ഈ വാര്‍ത്തകളിലെല്ലാം നുരച്ചുപൊങ്ങുന്നുണ്ട്. മാര്‍ട്ടിന്‍-ദേശാഭിമാനി ബന്ധം സംബന്ധിച്ച പഴയ കഥകള്‍ വായനക്കാര്‍ക്ക് നന്നായി അറിയുന്നതാണല്ലോ. അതിലെല്ലാം ഒന്നാം പ്രതി ദേശാഭിമാനിയും സി.പി.എം പാര്‍ട്ടിയും ആയിരുന്നു എന്നും അറിയാത്തവരില്ല. മനോരമ മാപ്പിരന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാര്‍ത്തകളിലെല്ലാം ഒരു അമര്‍ഷം ദേശാഭിമാനി എടുത്തുകാട്ടുന്നുണ്ട്. -മാര്‍ട്ടിനെതിരായ പ്രയോഗങ്ങള്‍ പിന്‍വലിച്ച സ്ഥിതിക്ക് അക്കാലത്തെ സി.പി.ഐ എം വിരുദ്ധവാര്‍ത്തകളും പിന്‍വലിച്ച് സമൂഹത്തോട് മാപ്പ് അപേക്ഷിക്കാന്‍ മനോരമയ്ക്ക് ബാധ്യതയില്ലേ  എന്നാണ് ദേശാഭിമാനി ചോദിച്ചത്. മാര്‍ട്ടിന്‍ കൊടുത്തതു പോലെ മനോരമക്കെതിരെ ദേശാഭാമാനി കേസ് കൊടുത്തുകാണില്ല. എന്നാലും, മാപ്പ് ദേശാഭിമാനിയോടും പറയായിരുന്നില്ലേ? ഉത്തരം മനോരമ പറയട്ടെ.

പഴയ കഥകള്‍ അറിയുന്നവരുടെ നാവില്‍ മറ്റൊരു ചോദ്യം തങ്ങിനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്്. അന്ന് സാന്റിയാഗോ മാര്‍ട്ടിനെതിരെയും ദേശാഭിമാനി തലവന്മാര്‍ക്ക് എതിരെയും ആഞ്ഞടിച്ച പത്രം മാതൃഭൂമിയായിരുന്നു. ദേശാഭിമാനിയും മാര്‍ട്ടിനുമായുള്ള ഇടപാട് റദ്ദാക്കിയതുതന്നെ മാതൃഭൂമിയുടെ വാര്‍ത്താപരമ്പരകളെത്തുടര്‍ന്നാണ്. മനോരമ പിന്നീടേ രംഗത്തു വന്നിരുന്നുള്ളൂ. എന്തേ മാതൃഭൂമിക്കെതിരെ കേസ്സൊന്നുമില്ലേ?  മാര്‍ട്ടിന്നും ദേശാഭിമാനി ജന. മാനേജര്‍ ഇ.പി ജയരാജന്നും മാനഹാനിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ലേ. 'എടോ' ഗോപാലകൃഷ്ണന്‍ മാതൃഭൂമി എഡിറ്ററും എം.പി വീരേന്ദ്രകുമാര്‍ സി.പി.എമ്മിന്റെ ശത്രുപക്ഷത്തും ആയിരുന്ന കാലത്തെ കഥയാണ്. കാലം മാറി. ഇനിയിത് എടുത്തു പുറത്തിടാനാവില്ല. പത്രധര്‍മം വേറെ രാഷ്ട്രീയം വേറെ!
മാധ്യമവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിലൊന്നും സത്യം പറയേണ്ട പോലെ പറയില്ല എന്ന കാര്യത്തില്‍ ബൂര്‍ഷ്വാപത്രവും തൊഴിലാളിവര്‍ഗ പത്രവും തമ്മില്‍ വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല. 11.1.2011 ന് ദേശാഭിമാനി പത്രത്തില്‍ ചതുരപ്പെട്ടിയില്‍ വന്ന കുറിപ്പ് നോക്കൂ.

അറിയിപ്പ്
2005 ജുലൈ 15,16,17,18,19,20,22,24,25,28,29,30, ആഗസ്ത് 7,8,9,10,11,12,13,14,17 എന്നീ തിയ്യതികളില്‍ ദേശാഭിമാനി ദിനപത്രത്തില്‍ മലയാള മനോരമയെ സംബന്ധിച്ച് വന്ന വാര്‍ത്ത പൂര്‍ണമായും ശരിയല്ലെന്ന് അന്വേഷണത്തില്‍ ബോധ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു-
പത്രാധിപര്‍

???




പാഠഭേദം മാസികയുടെ 2019 ജൂണ്‍ ലക്കത്തില്‍ എഴുതിയത്‌